Ben 31 yaşında 4 yıllık evli bir kadınım. 4 yıl önce eşimle anlaşarak evlendik. Nişanlılık süresi boyunca hep ilk gece korkusu yaşıyordum. Evlendiğimde ise cinselliği korkularım yüzünden bir türlü gerçekleştiremedik. Aman yarın olur öbür gün olur diye yıllar geçip gitti. 2006 yılında evlenmeme rağmen,vajinismus olduğumu 2009 yılının nisan ayında öğrendim. İlk evlendiğim yıllarda Kadın doğum uzmanlarına gittim ve hep hüsrana uğradım. Hiç biri bana vajinismus olduğumu, bu durumun psikolojik olduğunu anlatmadı. Yıllar sonra olur filan diye geçiştirip durdular. 2009 yılı ağustos ayında kardeşimin vasıtası ile bir profesöre gittim. Fakat istediğim sonucu yine alamadım.
2010 yılının Ocak ayında ise bir arkadaşım bana Dolunay Hanım’dan bahsetti. Bana telefonunu verdi. Hemen telefon açtım ve ağlamaklı bir ses ile vajinismus olduğumu anlattım. Telefondaki ses bana çok güven vermişti. Bana vajinismus tedavisini, süreçleri, kolay olduğunu, çözebileceğini anlattı. Vajinismustan kurtulmak istiyordum. Ben de diğer insanlar gibi tam bir evlilik istiyordum. Vajinismus hastaları bilirler, her zaman evlilikleri yarım gibi gelir. 2 hafta sonrasına kendisinden randevu aldım ve eşimle birlikte gittik. Gülen bir yüz sevgi dolu bir insan açtı kapılarını bize, O kadar güven verici bir görüntüsü vardı ki inandım ve güvendim kendime ve Ona. Ben bu işi çözeceğim dedim. Vajinusmus olanlar bilirler; duygusal olarak çok can sıkan ve insanın hayata yoğunlaşmasını zorlaştıran bir durumdur. İnsanlar karşısında hep bir eziklik yaşıyordum. Herkes çocuklarından bahsederken ben bir kez daha yıkılıyordum. Bazen insanlara kızıyordum. “Benim yanımda çocuklardan bahsetmeyin bu konularda konuşmak istemiyorum” diyordum. Bu sorunu aşmamda Dolunay Hanımın bana çok inandığını gerek sözleri ile ifade etmesi gerekse bakışları ile göstermesi beni daha da çok motive ediyordu. Her iki hafta da bir seanslara katılıyorduk. Seanslarda bize verilen ev ödevlerini aksatmadan yapıyorduk. Tabiki bu da zor bir süreçti yapabilecek miyim yapamayacak mıyım diye sürekli sorguluyordum. Hep daha iyiye gidiyordum ve bu durum beni çok mutlu ediyordu. Artık hayatın her alanında kendime çok güveniyordum. Tabi ki bütün bu aşamalarda sevgili eşim hayat arkadaşımın da bana olan desteğini unutmamak lazım. Eşimin bana olan sevgisi ilgisi yardımları olmasaydı her halde başaramazdım.
Vajinusmus olan kadınlarda eşin desteği çok önemli. Çünkü artık bu durum kadının tek başına sorunu olmaktan çıkıyor. Yaklaşık 5 seansta vajinismustan kurtuldum. Mart sonu tedavim bitti şimdi geleceğime daha güvenle bakıyorum. Allah bir de hayırlı evlat verirse daha da mutlu olacağım. Benim Vajinusmus hastalarına tavsiyem lütfen ama lütfen vajinusmustan korkmayın onun hayatınızı ele geçirmenize izin vermeyin. Cesur olun.
Sevgili hayat arkadaşıma ve Dolunay Hanıma sonsuz teşekkürler.
“Biz 1 yıllık evli bir çiftiz. Evliliğimizin yaklaşık beşinci ayına kadar kendi kendimize ilişkiye girmeye çalıştık ve bu sorunu kendi yöntemlerimizle aşamayacağımızı anlayınca bir uzmandan yardım almaya karar verdik. Bir tanıdığımız aracılığıyla Dolunay Hanıma ulaştık. Tedaviye başladık ve ilk anlarda bu sorunu çözemeyeceğimi düşündüm. Kendime bu konuda aşırı derecede güvensizdim. Terapi seanslarına devam ettikçe kendime biraz daha güvenim artmaya başladı. Bu süreç içerisinde terapistimizin verdiği egzersizleri harfi harfine yapmaya çalıştık ve sonuca ulaştık. Bu süreç içerisinde eşlerin birbirlerine verdiği desteğin, sevginin, paylaşımın çok önemli olduğunu düşünüyorum. Vajinismusun çözüleceğine inanın, kendinize yardım edin ve kararlı olun.”
“Eşim ile üniversite yıllarında tanıştık. 6 yıllık bir birliktelik sonunda evlendik. Onunla cinselliği hep düğün gecemize erteledik. O geceye kadar hep frenledik kendimizi. Eşimle bu gece hakkında planlar yapıp heyecanlanır ve o gecenin gelmesini sabırsızlıkla beklerdik. Ve büyük gün geldi çattı. Çok güzel bir düğünden sonra otel odamıza çıktığımızda heyecanımız başladı. O ana kadar hiç korku yoktu. İlişki aşamasına geldiğimizde anlamsız bir korku ile istem dışı olarak izin vermiyordum. İlk gecenin verdiği yorgunluk ve stres diye düşündük. Ertesi gün yine denedik ama olmadı.
Kendi kendime “Yok canım, ben de bir problem yok!” dedim hep. Yarın yaparız, yarın olur diyerek hem eşimi hem kendimi oyaladım bunca yıl. Bu sıkıntıyı yaşarken bu problemin yalnızca kendimde var olan garip bir sorun olduğunu düşündüm. Bu benim bir eksiğimdi ve kendi çabalarımla bunun üstesinden gelirim, kimse bana yardım edemez diye düşünmem bana sadece zaman kaybettirdi. Bu yaşadığımız “şey” nedir, ne anlama gelir bilmiyorduk. İşte bu noktada profesyonel yardım almaya karar verdik. Titiz araştırmalarımız bizi Dolunay Hanım ile buluşturdu. İlk randevuya tedirgin gitmiştim. Tedirginliğim Dolunay Hanımla karşılaşıncaya kadar sürdü. Bu tür konuşmalar yapmak, en özelinizi, cinselliği konuşmanın benim için çok zor olacağını düşünmüştüm. Dolunay Hanımı benimseyip güvenince rahatlamaya başladık. Bana göre vajene herhangi bir şeyin girmesi mümkün değildi. Bu düşünce beni rahatsız ediyor ve korkutuyordu. Bendeki problemin “vajinusmus” olduğunu anladım. Bunun altında yatan en önemli neden korkuydu. Bilinçaltıma yerleşmiş korkular, cinsellikle ilgili bilgi eksiklikleri, ilk ilişki ile ilgili yanlış inanç ve önyargılar, beraberinde korku ve paniği de getirdi. Bilinçaltım cinsel birleşme istediğim olduğu halde bunu gerçekleştirmeme izin vermiyordu. Bu sorunumu ertelemek kısır bir döngüye sebep oldu. Dolunay Hanım ilk seansta bize cinsellik, cinsel organlarımız ile ilgili bilgiler verdi. Daha sonraki seanslarda bilinçaltı çalışmaları ve cinsel terapi egzersizlerini konuştuk. Her seanstan sonra o günkü konularla ilgili ev ödevleri verdi.
Geriye baktığımda cinsellikten yoksun 5 yıl. Biz hayatımızın 5 yılında yaşamı ıskalamışız. Eğer siz de yaşamak ya da yaşamı ıskalamak arasında sıkışmış hissediyorsanız, adım atmak için zaman kaybetmeyin, siz vajinismustan çok daha güçlüsünüz. Bu problemin hayatınızı esir almasına izin vermeyin.
Unutmayın ki yaşamak çok güzel ve dolu dolu yaşamak daha da önemli. Yaşamı sonuna kadar bütün güzellikleriyle yaşamak için harekete geçin…”
“Söze nereden başlanır, nasıl anlatılır tam bilemesem de bildiğim bir şey var ki; iki yıla yakın süre yaşadığım ve kimseyle paylaşamadığım bir sıkıntının varlığıydı. Öncelikle adını bile telaffuzda zorlandığım, belki de kabullenemediğim bir sorunla karşı karşıya gelmiştim. Bana iki yıllık zamanı kaybettiren, konusunda uzman olmayan psikologlarla görüşmek oldu.
Gün boyu vajinismusun aşılamayacak bir problem olmadığını düşünüp dururken akşam olup da sorunla karşı karşıya kalınca “Neden başkası değil de ben” demeye başlıyordum. Bu yaşadıklarım sadece beni değil eşimi de olumsuz etkiliyordu. Onun da bu sıkıntıyı kimseyle paylaşamaması, sadece ikimiz arasında kalması yeterince yıpranmaya ve uzaklaşmaya neden oldu. Birliktelik esnasında kasılıp kaldıkça eşimin de canımı yakmamak ve daha fazla üzmemek için uzak durması ile zamanla uzaklaştık ve ilişkiyi denemez olduk. Ama bunun aşılamayacak bir sorun olmadığını, sorunun psikolojik olduğunu öğrendiğimiz zaman tedaviye başlamaya karar verdik. Gidecek bir yer araştırırken bir arkadaşımın tavsiyesi ile Dolunay Hanımla tanıştık. Eşimle beraber düzenli tedavi için gitmeye başladığımızda ve verilen egzersizleri düzenli yapmaya başladığımızda kısa sürede sonuç aldık. Keşke daha önce gitseydik dedik ama zararın neresinden dönülürse kardır da dedik.”
Duygularını şiirle ifade eden bir eş,
“14 sene beklediğim
Uğruna canımı verdiğim
Rüyalarımda gördüğüm
Hasret bitti İlkay’ım
İllerden illere mi gezmedim
Şafak sökerken nöbet gözledim
Diyazemleri bile eksik etmedim
Bayram geldi İlkay’ım
Kutlayalım artık bu günü
Havai fişekler atalım
Yıllar geçse de şunu bilelim
Zafer bizim İlkay’ım